autor: Agata Kopczyńska

Od 1 lutego 2023 r. weszły w życie znowelizowane przepisy regulujące procedury adopcyjne, zapowiadane przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej  jako upraszczające drogę do przysposobienia dziecka. Czy sprawią, że więcej małoletnich z uregulowaną sytuacją prawną znajdzie bezpieczny dom? 

W przestrzeni publicznej istnieje przekonanie, że adopcja to trudny, żmudny i trwający latami proces. Często osoby zgłaszające się do Wojewódzkiego Ośrodka Adopcyjnego podczas pierwszej, wstępnej rozmowy zadają pytanie „Dlaczego tak długo trzeba czekać na upragnione dziecko adopcyjne, skoro tak dużo małoletnich przebywa w domach dziecka?”.

Co z tymi dziećmi?

Wiele osób źródeł trudności upatruje w procedurach adopcyjnych i wygórowanych oczekiwaniach wobec kandydatów. W rzeczywistości większość dzieci przebywających w pieczy zastępczej nie jest zgłaszana do adopcji z powodu nieuregulowanej sytuacji prawnej i może zostać umieszczona wyłącznie w rodzinach zastępczych, umożliwiających kontakt z rodzicami biologicznymi.

Według danych GUS, na koniec 2021 r. w polskiej pieczy zastępczej przebywało 72,3 tys. dzieci pozbawionych opieki naturalnej, w tym 56,4 tys. w pieczy rodzinnej oraz 15,9 tys. w pieczy instytucjonalnej. Wobec większości z nich poszukiwanie rodziny adopcyjnej nie jest możliwe. Powodem jest brak uregulowanej sytuacji prawnej lub silna więź z opiekunami zastępczymi, którymi często są dziadkowie lub inne osoby spokrewnione.

Tak naprawdę dzieci z uregulowaną sytuacją prawną jest stosunkowo niewiele. Wśród nich dzieci, o które najrzadziej pytają potencjalni kandydaci: spora grupa nastolatków, liczne rodzeństwa (które co do zasady nie powinny być rozdzielane), dzieci z niepełnosprawnościami. Uwzględniając preferencje kandydatów do przysposobienia, którzy najczęściej zgłaszają chęć przyjęcia dziecka stosunkowo małego, z pozytywnym rokowaniem co do rozwoju – szybkie połączenie obu stron nie zawsze jest możliwe. Oczekiwania kandydatów często rozmijają się z tym, jakie dzieci ośrodek może zaproponować. Otwartość chętnych do adopcji wpływa na czas oczekiwania na dziecko. Im bardziej zawężają preferencje, tym później pojawia się propozycja.

Urlop macierzyński na zachętę

Wprowadzone od 1 lutego 2023 r. zmiany niewątpliwie zwiększają szansę na pozyskanie rodzin dla dzieci starszych, objętych obowiązkiem szkolnym. Pomóc tu może rozszerzenie uprawnień dla rodziców adopcyjnych do korzystania z urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego wobec dzieci do 14. roku życia.

Dotychczas kandydaci, określając wiek dziecka, które chcieliby przyjąć, najczęściej ograniczali go do 6. roku życia, argumentując decyzję chęcią wykorzystania urlopów. Wprowadzona zmiana była długo wyczekiwana zarówno przez rodziców adopcyjnych, jak i pracowników ośrodków, bo obecność rodzica w domu w trakcie procesu adaptacji dziecka jest istotna z punktu widzenia budowania zaufania i poczucia bezpieczeństwa dziecka, bez względu na jego wiek.

Nowelizacja przepisów prawdopodobnie nie wywoła większej otwartości wśród kandydatów na przyjmowanie dzieci z poważnymi problemami zdrowotnymi, deficytami rozwojowymi, ale dokonywanie regularnej aktualizacji sytuacji tych dzieci przez ośrodki, monitorowanie ich postępów w leczeniu i rozwoju może przyczynić się do skuteczniejszego pozyskiwania rodzin wśród nowo pojawiających się kandydatów.

Wyścig z czasem

Aktualnie wyzwaniem dla ośrodków adopcyjnych jest niewątpliwie organizacja procedury adopcyjnej w wyznaczonym limicie czasowym. Zakłada ona, że w ciągu 4 miesięcy od daty złożenia wniosku o wydanie oceny wstępnej, osoby chcące adoptować zakończą procedurę diagnostyczną, a ci, którzy otrzymają pozytywną ocenę, rozpoczną szkolenie. Dotychczas nie było wskazania, w jakim czasie procedura powinna być zrealizowana.

Można przypuszczać, że ośrodki prowadziły ją w zróżnicowanym tempie, dostosowując do indywidualnych potrzeb kandydatów, uwzględniając chociażby zróżnicowaną motywację do przysposobienia i stan akceptacji niemożliwości posiadania biologicznego potomstwa. Z doświadczenia pracowników Wojewódzkiego Ośrodka Adopcyjnego wynika, że rodziny po poznaniu szczegółów dotyczących wychowania dziecka adopcyjnego, potrzebowały czasu na refleksję, pogłębienie wiedzy, wzmocnienie swoich kompetencji. O ile ustalenie ram czasowych było zasadne, by kandydaci nie wyczekiwali zbyt długo w niepewności na decyzję, o tyle wskazany 4-miesięczny termin może ośrodkom ograniczać zdolność do uważnego rozpoznawania kandydatów, a kandydatom ograniczać możliwość przepracowania informacji w swobodnym tempie.

By sprostać nowym wymogom, ośrodki będą zobowiązane organizować też większą liczbę szkoleń, które w Wojewódzkim Ośrodku Adopcyjnym angażują szkolących pracowników na co najmniej 10 tygodni, wymagają dodatkowego przygotowania, dyspozycyjności. Przy zwykle kilkuosobowej kadrze, zatrudnianej w ośrodkach adopcyjnych, organizacja większej liczby edycji szkoleń to nie lada wyzwanie.

Wreszczie scyfryzowani

No i wreszcie długo wyczekiwany system teleinformatyczny „Adopcja”, za sprawą którego od 6 marca 2023 r. procedury adopcyjne mogą być prowadzone bez potrzeby kopiowania setek, a nawet tysięcy stron dokumentacji dzieci i rozsyłania ich za pośrednictwem poczty tradycyjnej. Zanim jednak baza zostanie skutecznie zapełniona danymi, to praca nad tym zadaniem z pewnością przyniesie ośrodkom sporo niespodzianek i trudności do rozwiązania.

Zapis odnoszący się do obowiązku świadczenia pracy w godzinach popołudniowych jest natomiast w Wojewódzkim Ośrodku Adopcyjnym realizowany już od wielu lat.

Kandydaci w świetle zmian

Nowelizacja ustawy zapewnia osobom starającym się o adopcję więcej praw, a to za sprawą obowiązku wydawania kandydatom wstępnej oceny i opinii kwalifikacyjnej w formie pisemnej. W przypadku negatywnej decyzji ośrodek jest też zobowiązany do szczegółowego uzasadnienia i wskazania rodzinie obszarów do pracy. Dodatkowo ustawodawca określił organ, do którego osoby niezgadzające się z decyzją ośrodka mogą wnieść odwołanie.

Wyznaczenie limitu czasowego na realizację procedury adopcyjnej z jednej strony zapewnia kandydatom przewidywalność, ogranicza czas oczekiwania na decyzję, z drugiej zaś mobilizuje do podjęcia bardzo intensywnej współpracy z ośrodkiem w krótkim czasie.

Czy rok 2023 to dobry czas na adopcję?

Jak najbardziej tak! Nie tylko w związku z wprowadzonymi zmianami w przepisach, ale przede wszystkim, dlatego że wszystkie dzieci zasługują na bezpieczny, pełen miłości dom i troskliwych rodziców.

Zapraszamy wszystkie osoby zainteresowane adopcją do nawiązania bezpośredniego kontaktu z pracownikami Wojewódzkiego Ośrodka Adopcyjnego – zarówno w głównej siedzibie w Warszawie, jak i w oddziałach w Ciechanowie, Ostrołęce, Płocku, Radomiu i Siedlcach. Warto umówić się na rozmowę informacyjną – nie kosztuje nic, poza czasem. Największe i najpiękniejsze przygody w życiu zaczynają się od pierwszego, małego kroku!

 

 

Ustawa z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r., poz. 2140) wprowadza wiele istotnych zmian dla pracy ośrodków adopcyjnych, a także dla przyszłych rodziców adopcyjnych m.in.:

• ustala 4-miesięczny okres, jako ramę czasową na przeprowadzenie diagnozy kandydatów na rodziców adopcyjnych i umożliwienie im rozpoczęcia szkolenia, licząc od daty złożenia wniosku o wydanie oceny wstępnej wraz z kompletem dokumentów,
• ustala obowiązek wydawania wstępnej oceny o kandydatach do przysposobienia
  i opinii kwalifikacyjnej w formie pisemnej, ze szczegółowym uzasadnieniem przyczyn wydania negatywnej oceny czy opinii oraz wskazania obszarów wymagających poprawy,
• nakłada na ośrodek adopcyjny obowiązek świadczenia pracy w godzinach popołudniowych, co najmniej raz w tygodniu lub w co najmniej jedną sobotę
  w miesiącu,
• wprowadza system teleinformatyczny „Adopcja”, jako narzędzie do poszukiwania rodzin dla dzieci z uregulowaną sytuacją prawną,
• ustala obowiązkową analizę sytuacji dzieci oczekujących na wskazanie rodziny adopcyjnej co 3 lub 6 miesięcy, w zależności od wieku dziecka,
• rozszerza uprawnienia dla rodziców adopcyjnych do urlopu macierzyńskiego
  i rodzicielskiego do ukończenia przez dziecko 14 roku życia, a nie jak dotychczas do 7 roku życia lub 10, w przypadku dziecka z odroczonym obowiązkiem szkolnym.

 

 

Kiedy dziecko potrzebuje rodziny adopcyjnej?

 

O procesie adopcyjnym (inaczej: przysposobieniu) możemy mówić jedynie w odniesieniu do osób określanych w prawie cywilnym jako „małoletnie”. Są to osoby, które albo nie ukończyły 18 lat, albo nie zawarły małżeństwa (w wyniku jednego z tych zdarzeń uzyskuje się pełnoletniość). Bycie małoletnim wpływa na zakres zdolności do czynności prawnych oraz na możliwość zasiedzenia nieruchomości będącej własnością małoletniego lub przedawnienia przysługującego mu roszczenia.

Aby w ogóle zostało wszczęte poszukiwanie rodziny adopcyjnej dla małoletniego, musi być spełniony podstawowy warunek – uregulowanie jego sytuacji prawnej. Co to oznacza w praktyce? Jedną z takich sytuacji jest moment, gdy rodzic biologiczny wyraża zgodę na przysposobienie dziecka bez wskazania osoby przysposabiającej. Dzieje się tak np. gdy rodzice dobrowolnie decydują o oddaniu dziecka, najczęściej pozostawiając je po urodzeniu w szpitalu położniczym, a następnie po upływie 6 tygodniu składają stosowne oświadczenie w sądzie opiekuńczym.

Klarowna sytuacja prawna w przypadku dziecka istnieje też wtedy, gdy rodzice zostają pozbawieni władzy rodzicielskiej. Wiąże się to z ingerencją sądu, gdy rodzice w rażący sposób zaniedbują swoje obowiązki względem dziecka, nadużywają władzy rodzicielskiej lub nie mogą wykonywać jej z powodu trwałej przeszkody.

Najbardziej oczywistą sytuacją jest sieroctwo naturalne, które ma miejsce, gdy oboje rodzice nie żyją.

Gdy zgłasza się małoletniego do ośrodka adopcyjnego, aby znaleźć mu rodzinę, sporządza się opis jego sytuacji prawnej, zdrowotnej, rozwojowej i rodzinnej. Określa się wtedy potrzeby dziecka, a psycholog ustala, czy jest ono zdolne nawiązać więź z nową rodziną. Dzieci starsze, powyżej 13. roku życia muszą też wyrazić zgodę na procedurę adopcyjną. Na tej podstawie zapada decyzja, czy dziecko jest czy nie jest kwalifikowane do adopcji.

Specyfika potrzeb dziecka adopcyjnego

 

Kierowane do adopcji dzieci pochodzą z rodzin borykających się z różnymi trudnościami w funkcjonowaniu. Od wielu lat dominującymi problemami w Polsce są alkoholizm i przemoc. Coraz częściej przyczyną głębokiego kryzysu są też choroby i zaburzenia psychiczne. Trudności rodzin powodują nierzadko, że ich dzieci doświadczają krzywdy już na etapie życia prenatalnego, wynikającej z narażenia na wpływ teratogenów takich jak alkohol, narkotyki, silne leki, stres. To powoduje, że po urodzeniu dzieci mierzą się z deficytami rozwojowymi, związanymi np. ze spektrum zaburzeń poalkoholowych FASD.

Doświadczenie zerwanej więzi, przemocy i chronicznej deprywacji [braku zaspokojenia – przyp. red.] potrzeb powodują z kolei, że rozwój emocjonalny tych dzieci zostaje zakłócony. Brakuje im zaufania do dorosłych i otoczenia. Pozostają w stanie ciągłej mobilizacji i czujności. Nie są zdolne kontrolować swoich emocji, szczególnie w sytuacji lęku i niepewności. Mierzą się z syndromem odrzucenia, przeżywają utratę relacji z rodziną pochodzenia, mimo iż była toksyczna. Mają potrzebę o tym rozmawiać, często zadając pytanie „dlaczego nie jestem z rodzicem biologicznym?”.

Jeśli zachowana jest otwarta komunikacja o pochodzeniu i biologicznych korzeniach, dziecko dostaje czytelny sygnał od rodzica adopcyjnego: „Akceptuję Cię bezwarunkowo, w pełni, takim, jakim jesteś”. To wszystko sprawia że rodzicielstwo adopcyjne jest pełne wyzwań, wymaga sporych pokładów cierpliwości, ugruntowanego poczucia własnej wartości, zdolności regulowania własnych emocji, jak i emocji przyjętego do rodziny dziecka. Rodzicielstwo adopcyjne potrafi być piękne i satysfakcjonujące, ale bywa też wymagające i trudne, dlatego tak istotne jest odpowiednie przygotowanie się do tej roli.

Jak realizowane jest przygotowanie kandydata do przysposobienia w Wojewódzkim Ośrodku Adopcyjnym?

 

Osoby zainteresowane adopcją w pierwszej kolejności składają dokumenty odzwierciedlające sytuację zdrowotną, zawodowo-finansową oraz związaną z karalnością. Następnie podejmują współpracę indywidualną z pracownikami ośrodka w ramach etapu diagnostycznego. Przeprowadzany jest wywiad adopcyjny w miejscu zamieszkania, kandydaci wypełniają testy psychologiczne, uczestniczą w rozmowach biograficznych.

Poza aspektami formalnymi, szczególnie istotne jest zbadanie jakości więzi małżeńskiej, wpływu doświadczeń życiowych kandydatów na zdolność do rozwiązywania problemów, gotowości mentalnej i motywacji do przysposobienia. Na podstawie materiału zgromadzonego podczas etapu diagnostycznego, ośrodek dokonuje oceny wstępnej kandydatów, która decyduje o możliwości skierowania na szkolenie.

Jeśli osoba starająca się o adopcję otrzyma pozytywną ocenę, rozpoczyna etap grupowych, warsztatowo-wykładowych spotkań, realizowanych w oparciu o autorski program szkoleniowy „Bliżej Dziecka”, zakładający 10 sesji po 4 godziny. Spotkania przybliżają specyfikę potrzeb dziecka adopcyjnego. Po zakończonym szkoleniu komisja ds. adopcji – tworzona przez zespół pracowników ośrodka, podejmuje ostateczną decyzję odnośnie do kwalifikacji kandydatów do przysposobienia. Gdy jest pozytywna, rozpoczyna się etap oczekiwania na wskazanie dziecka. W tym okresie kandydaci określają swoje preferencje. Mogą one dotyczyć wieku małoletniego, ilości dzieci, płci, kondycji zdrowotnej i rozwojowej, a niekiedy problemów zdrowotnych rodziców biologicznych.

Gdy ośrodek dokona wskazania kandydatów do konkretnego dziecka, przyszli rodzice poznają jego dokumentację. Jeśli zaakceptują zawarte informacje, organizowane jest pierwsze, osobiste spotkanie obu stron.

Kandydaci mają prawo do rezygnacji z przedstawionej im propozycji i oczekiwania na inną. Jeśli zaś wyrażą chęć przysposobienia zaproponowanego dziecka – kontynuują spotkania. Gdy dziecko poczuje się bezpiecznie w relacji z kandydatami, do właściwego sądu składany jest wniosek o przysposobienie oraz wydanie zarządzeń tymczasowych, skutkujących możliwością wspólnego zamieszkania pod nadzorem instytucji. Po upływie kilku miesięcy okresu osobistej styczności sąd podejmuje ostateczną decyzję o adopcji dziecka.

 

Opinia rodziców adopcyjnych o nowych przepisach

 

Jako rodzice adopcyjni dwójki dzieci, czujemy się uprawnieni, by bazując na własnych doświadczeniach zabrać głos w sprawie wprowadzonych zmian w przepisach w zakresie wprowadzenia uprawnienia do urlopów macierzyńskiego i rodzicielskiego dla osób występujących o przysposobienie dzieci do 14. roku życia czy obowiązku nałożonego na ośrodki adopcyjne do przeprowadzenia diagnozy kandydatów na rodziców adopcyjnych w ciągu 4 miesięcy.

Odnosząc się do pierwszej ze wspomnianych zmian, trzeba uczciwie zadać sobie pytanie, czy nastoletnie dziecko, realizujące obowiązek szkolny potrzebuje w pełni dyspozycyjnego rodzica? Łatwo wyobrazić sobie stanowisko oburzonych rodziców biologicznych, których urlopy macierzyńskie czy rodzicielskie kończą się na długo przed tym, zanim ich pociechy pójdą do przedszkola. Ale w naszej ocenie rodzice adopcyjni nie zostali potraktowani przez ustawodawcę w żaden szczególny sposób. To specyficzna sytuacja związana z przysposobieniem dziecka wymaga odmiennego traktowania rodzin adopcyjnych. Argumentów za tym jest wiele – tych oczywistych, jak budowanie relacji z dzieckiem, ale i takich, które dla zewnętrznych obserwatorów mogą wydać się błahe i nieistotne.

Budowanie relacji z dzieckiem

Czas, czas i jeszcze raz czas – to kluczowy czynnik, który pozwala zbudować relacje w rodzinach adopcyjnych. Nasza osobista historia przysposobienia dwójki rodzeństwa w wieku 8 i 6 lat to z perspektywy czasu opowieść z happy endem. Ale za sukcesem zbudowania zżytej, kochającej się rodziny stoi ogrom pracy i pełnego zaangażowania. Nie byłoby to jednak możliwe w połączeniu z 8-godzinną pracą na etacie. Adopcja to spotkanie obcych sobie ludzi, którzy muszą nauczyć się siebie nawzajem, którzy muszą obyć się ze sobą, swoimi przyzwyczajeniami, nawykami, słabościami. Którzy muszą nauczyć się siebie akceptować i kochać. A to nie dzieje się z dnia na dzień. To proces, który bezapelacyjnie wymaga ciągłego przebywania ze sobą.

Czas na załatwienie tysiąca spraw

Dzieci, które trafiają do adopcji to najczęściej dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, zaniedbane, z wieloma traumami i problemami psychosomatycznymi wynikającymi z ich życiowej sytuacji. Te wszystkie trudności muszą zostać oczywiście zaadresowane. W naszym przypadku zmagaliśmy się z przerośniętymi migdałami, płaskostopiem, zaburzeniami SI, brakami w rozwoju poznawczym, trudnościami logopedycznymi, zaburzeniami widzenia, wadami zgryzu, alergiami i wieloma mniejszymi problemami zdrowotnymi. Wizyty u lekarzy, terapeutów, diagnozy w poradniach psychologicznych, ćwiczenia i praca z dziećmi w domu – chyba nikogo nie trzeba przekonywać, jak wiele czasu to wszystko pochłania.

Przystosowanie do nowego miejsca

Obecność rodzica jest również kluczowa w okresie poznawania przez dziecko nowego otoczenia i przyzwyczajania się do nowego miejsca. Mogłoby się wydawać, że dzieci starsze nie będą miały z tym większych trudności, ale – jak się okazało w naszym przypadku – nie jest to regułą. Przez kilka pierwszych miesięcy nie było nawet mowy o pozostawieniu dzieci samych w domu. Klatka schodowa w naszym bloku „była pełna potworów”, w szafie i na korytarzu „czyhał podstępny złodziej”, a w muszli klozetowej do dzisiaj „czai się jakieś straszydło”, w związku z czym o spuszczeniu wody w środku nocy nie ma nawet mowy. Córka, z obawy przed mijanymi starszymi mężczyznami, woli być odprowadzana i odbierana ze szkoły, a syn dopiero niedawno przezwyciężył lęk przed psami. I znów obecność przynajmniej jednego rodzica jest kluczowa. Chociażby po to, by czekał przy otwartych drzwiach, gdy dzieci wybiegają na podwórko, by przeszukał szafy i upewnił się, że do domu nie wkradł się ktoś obcy, by odprowadził do szkoły i trzymał za rękę, gdy obok przechodzi pies.

Moje dziecko tego nie potrafi

Czas na argument, który może zaskoczyć nieco osoby, które z adopcją nie miały bezpośredniej styczności. Przysposobione dzieci bezpośrednio przed adopcją przebywają najczęściej w rodzinach zastępczych czy domach dziecka. Są to bardzo specyficzne instytucje, które jakkolwiek nie starałyby się stworzyć dzieciom rodzinnej atmosfery, dalekie są od prawdziwego domu. Nasze dzieci nie umiały więc gospodarować kieszonkowym, bo nigdy go nie otrzymywały. Nie umiały przygotować najprostszych posiłków, bo rzadko miały okazję pomagać w kuchni. Dziwiły się, że zrobienie herbaty wymaga wrzącej wody, zafascynowane biegały po sklepach i uczyły się, jak wygląda robienie zakupów. Nauki wymagało również zachowanie w wielu innych życiowych sytuacjach, takich jak wizyta w restauracji, zapraszanie gości, odwiedziny u kolegów itp.

Nauka tych wszystkich – „oczywistych” z naszego punku widzenia umiejętności – również wymaga czasu i pomocy ze strony rodziców, bez względu na to, czy nasza pociecha ma kilka czy kilkanaście lat.

Czas dla siebie – to też ważne!

I wreszcie ostatni argument. Tylko zdrowi, szczęśliwi i wypoczęci rodzicie mogą być prawdziwym wsparciem dla swoich dzieci. W natłoku spraw do załatwienia, emocji i całej rewolucji związanej z adopcją bardzo łatwo o tym zapomnieć. Dlatego, gdy ktoś zapyta mnie, co robiłam w okresie urlopu macierzyńskiego, podczas gdy moje dzieci były w szkole, bez cienia zawstydzenia przyznaję, że poza załatwianiem tysiąca spraw, gotowaniem obiadu, robieniem zakupów i wykonywaniem domowych obowiązków (by po powrocie dzieci nie tracić na nie czasu) zwyczajnie odpoczywałam. Potrzebowałam czasu, by kontynuować swoje pasje, czasu na rozwój osobisty, na sport, który oczyszcza głowę z wszelkich negatywnych emocji, na popołudniową drzemkę po nieprzespanej nocy, a nawet na ulubioną książkę czy serial, aby odreagować napięcie związane z nową sytuacją. Odrobina zdrowego egoizmu i troski o samego siebie jest potrzebna każdemu dla zachowania życiowej równowagi, a w sytuacjach podwyższonego stresu, natłoku obowiązków i problemów, ma znaczenie szczególnie istotne.

Podsumowując, chcielibyśmy zwrócić uwagę, ze pierwszy rok naszej styczności z dziećmi miał kluczowe znaczenie dla funkcjonowania naszej rodziny. Dzięki temu, że nie musiałam dzielić swojego czasu między pracę zawodową a dom, udało się nam uporać ze wszystkimi problemami zdrowotnymi dzieci. Córka, dzięki codziennej pracy zrobiła przeogromny skok rozwojowy – nauczyła się pisać i czytać w ciągu niecałego roku. Syn zaczął lepiej radzić sobie z trudnościami emocjonalnymi. Pokazaliśmy dzieciom kawałek świata – m.in. Chorwację, Austrię, Cypr. Nauczyliśmy ich wielu zasad rządzących światem i wartości, które wyznajemy. Przez ten rok nasze pociechy nauczyły się domowych obowiązków, poznały dalszą rodzinę, miały okazję odnaleźć swoje sportowe pasje (córka zaczęła uprawiać judo, a syn piłkę nożną). Jednak najważniejszą rzeczą, jaką udało nam się osiągnąć, to pełne przekonanie, że nasze dzieci czują się kochane, szanowane i bezpieczne.

Skrócony czas

Nasze stanowisko w kwestii drugiej z omawianych zmian, dotyczącej ustalenia ram czasowych dla procedury adopcyjnej nie jest już takie jednoznaczne. Oczywiście, kiedy sami byliśmy kandydatami na rodziców adopcyjnych, rozciągnięcie całego procesu w czasie było dla nas często powodem frustracji. Z perspektywy kilku lat uważamy jednak, że czas oczekiwania bardzo wiele nas nauczył. Był okazją do przemyślenia i umocnienia się w naszej decyzji. A wytrwałość to jedna z cech, którą rodzice adopcyjni powinni posiadać. Wszelkie niedogodności i wysiłek związany z przebrnięciem przez formalności, wizyty w ośrodkach adopcyjnych, testy weryfikujące kandydatów czy szkolenia, to tylko namiastka tego, co czeka rodziców po przysposobieniu dziecka.

Poza tym, biorąc pod uwagę traumy, jakie przeżywają dzieci, które zostały odebrane lub oddane przez rodziców biologicznych, uważamy, że kwestia znalezienia odpowiednich kandydatów jest znacznie ważniejsza niż czas, w którym proces zostanie zakończony. Jeżeli przyśpieszanie procedury miałoby pociągnąć za sobą obniżenie jakości weryfikacji kandydatów i stanowić jakiekolwiek ryzyko dla powodzenia adopcji, to absolutnie nie widzimy korzyści z nowego zapisu ustawy. Być może nasza perspektywa postrzegania tematu zmieniła się, ponieważ od dwóch lat jesteśmy szczęśliwymi rodzicami, ale jedno mogę zaręczyć – nasze wspaniałe dzieci są warte każdej sekundy oczekiwania i każdej trudności, z która musieliśmy się zmierzyć.

Rodzice dwójki Dzieci

Adopcja–  od łac.: adoptio to przybranie, usynowienie. Oznacza uznanie dziecka innych rodziców, z którym nie ma się więzi biologicznej, za własne potomstwo. Akt ten ma nie tylko wymiar psychologiczny, lecz także i prawny. Jego efektem jest powstanie określonej relacji prawnej łączącej dziecko i jego nowych rodziców, tożsamej z relacjami rodzinnymi, opartymi na więzach krwi i pochodzenia. Zarówno dziecko, jak i rodzice, mają względem siebie takie same prawa i obowiązki, jakie istnieją między potomstwem, a jego biologicznymi rodzicami. Proces adopcji regulują przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.

Wojewódzki Ośrodek Adopcyjny Oddział w Płocku 22 czerwca 2023 roku zorganizował  Szkolenie „Procedury adopcyjne” z lokalnymi partnerami – m.in. przedstawicielami organizatorów rodzinnej pieczy zstępczej PCPR, ORPZ, placówkami opiekuńczo-wychowawczymi. Celem spotkania było przybliżenia idei adopcji, omówienie procedury, systemu Adopcja.  Spotkanie prowadziła kierownik WOA pani E. Smykowska.

Wojewódzki Ośrodek Adopcyjny Oddział w Radomiu 15 czerwca 2023 roku zorganizował  Szkolenie „Procedury adopcyjne” z lokalnymi partnerami (m.in. radomskimi zawodowymi rodzinami zastępczymi oraz przedstawicielami placówek opiekuńczo-wychowawczych). Celem spotkania było przybliżenia idei adopcji. Moderatorem spotkania była pedagog WOA pani Anna Wójcicka, która czuwała nad przestrzeganiem ustalonego harmonogramu spotkania.

Pierwsza część spotkania poświęcona była:

– Omówieniu systemu ADOPCJA, wdrożonego przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej  w 2023 roku.

– „Karta dziecka” – pomoc opiekunów faktycznych dziecka w sporządzeniu dokumentacji adopcyjnej.

Druga część spotkania to dzielenie się doświadczeniem przez zaproszone rodziny:

– Pierwszy kontakt rodziny z dzieckiem adopcyjnym – wspomnienia mamy adopcyjnej trojga dzieci.

– Współpraca rodziny zastępczej/wychowawców POW z rodziną adopcyjną.

– Doświadczenie funkcjonującej rodziny adopcyjnej w kontekście współpracy z rodziną zastępczą.

– Pomysły rodzin zastępczych na wsparcie adopcji.

 

Pytań do zaproszonej rodziny adopcyjnej było tak dużo, że dyskusje toczyły się jeszcze w czasie przerwy przy słodkościach, herbacie i kawie. Nie było łatwo przerwać te gorące dyskusje i wrócić do dalszej pracy.

 

Dziękujemy uczestnikom za przybycie na spotkanie i pochylenie się nad procedurą adopcyjną. Wszystko to dla dobra dzieci poszukujących domów pełnych ciepła i miłości.

Porozmawiajmy o adopcji (radioplus.com.pl)

21 kwietnia 2023 r. w siedzibie Oddziału w Ostrołęce odbyło się  spotkanie partnerskie z zespołem ds. rodzinnej pieczy zastępczej Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Ostrołęce. Spotkanie było okazją do wzajemnego poznania nowych pracowników i wymiany doświadczeń. Dotyczyło  procedury adopcyjnej, a także roli koordynatora i opiekuna zastępczego, prawnego. Mamy nadzieję, że spotkanie to będzie owocowało dalszą wzajemną współpracą dla dobra dziecka i rodziny.

Dzień otwarty organizuje w sobotę, 23 kwietnia 2023 roku Wojewódzki Ośrodek Adopcyjny Oddział w Radomiu.

Dzień otwarty w ośrodku adopcyjnym (radioplus.com.pl)

W dniu 13.01.2023r. przedstawiciel naszego Ośrodka – Tadeusz Płudowski uczestniczył w ramach promocji idei adopcji w zajęciach ze studentami Wydziału Pedagogicznego

Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas spotkania przybliżono słuchaczom problematykę adopcji i przebieg procedur adopcyjnych. Poruszana tematyka spotkała się z dużym zainteresowaniem studentów.

Wojewódzki Ośrodek Adopcyjny Oddział w Radomiu w dniu 7 lutego 2023 roku zorganizował kolejne szkolenie pt. „Wspomaganie dziecka z FASD w edukacji”. Szkolenie przeprowadził pracownik naszego  oddziału – psycholog Małgorzata Jamka.

W szkoleniu uczestniczyli nauczyciele Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych i Słabo Widzących w Radomiu przy ul. Struga.

Program szkolenia dotyczył dzieci z zespołem FASD oraz negatywnych skutków picia alkoholu w ciąży przez matki. Spotkanie przebiegło w miłej atmosferze, a poruszona tematyka spotkała się z dużym zainteresowaniem zebranych gości.

Jest to początek cyklu szkoleń na temat FAS w 2023 roku, które zamierzamy realizować na terenie subregionu radomskiego.

 

W dniu 13 stycznia  2023 roku odbyło się spotkanie, w którym udział wzięli sędziowie orzekający w sprawach rodzinnych i nieletnich w jednym z warszawskich sądów, przedstawiciele organizatora pieczy zastępczej na terenie m. st. Warszawy, osoby reprezentujące pieczę instytucjonalną i rodzinną, a także pracownik Wojewódzkiego Ośrodka Adopcyjnego. Celem spotkania było omówienie, jak zorganizowany jest system opieki zastępczej w stolicy i jak funkcjonuje obszar związany z adopcją na terenie Mazowsza. Wymieniono doświadczenia i uwagi odnośnie współpracy, prowadzonej na rzecz pomocy dzieciom i ich rodzinom.